Het effect van wind op zee op olie- en gaswinning

Er bevinden zich olie- en gaswinningsplatforms in of vlak bij windenergiegebieden. De Rijksoverheid wil het opwekken van windenergie en het winnen van olie en gas zo goed mogelijk naast elkaar laten bestaan.

In de toekomst zullen meer gasvelden uit productie genomen worden. Daardoor verdwijnen ook de platforms. Tegelijkertijd zal er ook de komende jaren olie- en gaswinning op zee zijn – en komen er daardoor nieuwe platforms bij.

Ruimte voor olie- en gaswinning

Voor olie- en gaswinning is ruimte nodig. Onder andere voor de bereikbaarheid per helikopter. De platforms zijn 24/7 bemand met mensen in ploegdienst. Zij moeten elkaar continu aflossen. Vervoer per boot duurt daarvoor te lang.

Ruimte voor bereikbaarheid
Voor de bereikbaarheid van olie- en gaswinningsplatforms hebben helikopters voldoende manoeuvreerruimte nodig; alleen dan kunnen zij veilig en volgens internationale voorschriften aan- en afvliegen. Tot voor kort werd daarom rondom elk platform dat is voorzien van een helikopterdek een obstakelvrije zone in acht genomen. Die zone had een straal van 5 nautische mijl (circa 9 kilometer).
Recente onderzoeken – zoals een onlangs uitgevoerde RVO-studie – tonen aan dat een kleinere straal (van 2,5 nautische mijl) en aangepaste vliegpaden veelal volstaan. Wel gaat het bij elk platform om maatwerk. Bij het opstellen van kavelbesluiten voor de windparken overlegt de Rijksoverheid met de vergunninghouders van olie- en gasinstallaties om een passende oplossing te vinden. Een voorbeeld daarvan is een studie voor het kavelbesluit Hollandse Kust (noord).
Naast de obstakelvrije zone kunnen ook de op de Noordzee aanwezige ‘helicopter main routes’ ruimte opeisen. Bij de voorbereiding van kavelbesluiten voor de windparken kijkt de Rijksoverheid of deze routes moeten en kunnen worden aangepast. Die aanpassingen moeten passen binnen de randvoorwaarden voor luchtvaartveiligheid en bereikbaarheid. Vooralsnog vormen helicopter main routes geen onoverkomelijke obstakels voor toekomstige windparken.

Ruimte voor olie- en gasleidingen
Rondom olie- en gasleidingen moet, net als bij elektriciteits- en telecomkabels in zee, een onderhoudszone vrijblijven. Het gaat om 500 meter aan weerszijden van een leiding, dus 1.000 meter in totaal. In de nieuw aan te leggen windparken is hier voldoende ruimte voor, aangezien de onderlinge afstand van windturbines al snel gelijk of groter is dan 1.000 meter.

Nieuwe olie- en gaswinning

Het ruimtevraagstuk betreft niet alleen bestaande olie- en gasplatforms op de Noordzee. De Rijksoverheid verleent olie- en gasondernemingen ook vergunningen voor het opsporen en aanboren van nieuwe olie- en gasvelden. Als uit één of meerdere proefboringen blijkt dat een veld economisch interessant is, kan de onderneming een winningsvergunning en een milieuvergunning aanvragen. Die zijn nodig om een olie- en gaswinningsplatform te kunnen aanleggen.
Voor elk gebied waar een windpark gepland is, gaat de Rijksoverheid in gesprek met vergunninghoudende olie- en gasondernemingen. Hebben zij daar concrete plannen voor het opsporen en aanboren van nieuwe velden? Zo ja, dan bekijkt de Rijksoverheid in hoeverre windparkexploitanten met die plannen rekening kunnen houden bij het ontwerp en de aanleg van hun windpark.
Olie- en gasvelden die zich aan de rand van windenergiegebieden bevinden, blijven meestal goed bereikbaar – eventueel door deze schuin aan te boren. Dit laatste kost wel meer geld, waardoor het minder aantrekkelijk kan zijn om op zo’n locatie olie of gas te winnen.

Elektrificatie van olie- en gasplatforms

Olie- en gasinstallaties verbruiken energie, vooral de platforms die gas behandelen en vanuit waar het transport naar land plaatsvindt. Op dit moment halen zij die energie uit het gas dat ze zelf winnen en dit gebeurt zeer inefficiënt. Zij verstoken ter plekke tot wel 5 procent van het gewonnen gas. Hierbij komen koolstofdioxide (CO2), stikstofoxiden (NOX) en fijnstof vrij.
Om deze uitstoot in te perken, hebben platforms een alternatieve en schone energiebron nodig. Ze zouden bijvoorbeeld de elektriciteit kunnen gebruiken die naburige windparken opwekken. Daartoe zouden de huidige installaties op bestaande platformen dan wel vervangen moeten worden door elektrisch aangedreven varianten.

De olie- en gassector verkent of elektrificatie van bestaande platforms zinvol en rendabel is. De beslissing hangt onder meer af van de afstand tussen enerzijds die platforms en anderzijds de windparken met het bijbehorende net op zee. Ook het benodigde elektriciteitsverbruik is een aandachtspunt, net als de vraag hoelang platforms nog in bedrijf zijn.

Een mogelijkheid blijkt het elektrificeren van het gasplatform K-14 via een aansluiting op het net op zee in het windenergiegebied Hollandse Kust (noord). De minister van Economische Zaken en Klimaat heeft daarom in 2020 besloten dat het platform van het net op zee in dit windenergiegebied geschikt moet zijn voor een aansluiting van gasplatform K-14. Binnen de huidige wetgeving is het niet mogelijk om andere partijen dan de vergunninghouders van windparken op zee aan te sluiten op het net op zee. Om dit wel mogelijk te maken werkt de minister aan wetgeving via het wetstraject voor een nieuwe Energiewet.

Hergebruik van gasinfrastructuur

Wat doe je met olie- en gaswinningsplatforms die niet meer worden gebruikt? Haal je ze weg of laat je ze staan? Eigenaren van platforms en bijbehorende leidingen (‘gasinfrastructuur’) zijn verplicht om deze na verloop van de vergunning te verwijderen. Maar in sommige gevallen hoeft opruimen niet nodig te zijn, omdat de infrastructuur misschien opnieuw gebruikt kan worden. Bijvoorbeeld voor:

  • Carbon Capture and Storage (CCS), oftewel: het opslaan van CO2 in lege gasvelden, zodat die stof niet in de atmosfeer komt. CCS kan zo een rol spelen in het terugdringen van de CO2-uitstoot van de industrie. Op zee kunnen de installaties voor CCS bovendien de elektriciteit gebruiken die windparken produceren. Er is nog geen uitsluitsel over de vraag welke platforms en leidingen voor CCS te hergebruiken zijn;
  • Het transport van gasvormige energiedragers die op zee uit windstroom zijn geproduceerd, zoals waterstof. De Rijksoverheid onderzoekt deze mogelijke toepassing van de gasinfrastructuur. Er is nog geen uitsluitsel over welke platforms en leidingen te hergebruiken zijn voor het transport van waterstof;
  • De productie van waterstof, door op ongebruikte platforms elektrolyse-installaties te plaatsen die deze productie voor hun rekening nemen.

Doorverwijzingen

Nederlandse aanpak

Waarom is windenergie op zee nodig? Wat zijn de doelen en hoe zorgt de Rijksoverheid ervoor dat doelen worden gehaald?

Noordzee

Over hoe de Rijksoverheid de Noordzee beheert en hoe de ruimte op de Noordzee is verdeeld. Wat op de Noordzee kan en mag, en welke regels en voorwaarden daarvoor gelden.

Innovatie

Innovatie, ontwikkeling (internationale) samenwerking en opleidingen zijn belangrijk om de kosten van wind op zee omlaag te krijgen en biedt daarmee economische kansen.

Werk en scholing

De windsector biedt perspectieven voor mensen die willen werken in de wind. NWEA is de verbinder binnen de sector en koppelt relevante partijen aan elkaar binnen de sector.

Veelgestelde vragen

Op deze website vindt u veel informatie over Wind op zee. Vindt u niet wat u zoekt? Kijk dan bij de veelgestelde vragen of neem contact met ons op.

Voorgestelde veelgestelde vragen